[eh?123]Eloine + Ypsmael / Coims
Split
[eh?122]John Collins McCormick
Healthy Alternative To Thinking
[eh?121]charles lareau
stasis
[eh?120]Ypsmael
Box of Black
[eh?119]Orasique
Ixtlahuaca
[eh?118]Jeff Surak
Eris I Dysnomia
[eh?117]Terrie Ex & Jaap Blonk
OZO BONN
[eh?116]Erin Demastes
Thing Music
[eh?115]Kal Spelletich
The Blessing of the ZHENGKE ZGA37RG
[eh?114]Realtree
SPLENDOR FALLS ON EVERYTHING AROUND
[eh?113]Tech Riders
For Eternity
[eh?112]Abigail Smith
Indochina Soundscraps
[eh?111]Coims
The Realisation That Someone Has Been Stood Behind You Your Entire Life
[eh?110]Johannes Bergmark / Guido Hübner
nisip noaptea
[eh?109]Seeded Plain
Flying Falling
[eh?108]APR
The Furies Inside Me OST
[eh?107]Jaap Blonk
Joyous Junctures
[eh?106]Sindre Bjerga
Hesitation Marks
[eh?105]Patrick Shiroishi / Arturo Ibarra
LA Blues
[eh?104]Wolkokrots
Atomnye Deti
[eh?103]Seeded Plain
Buffets Close Suddenly
[eh?102]Tania Chen & Jon Leidecker
Live In Japan
[eh?101]Cookie Tongue
Orphan Arms
[eh?100]arc
monument 36
[eh?99]Bill Brovold
Superstar
[eh?98]LSJ
Misty Nights
[eh?97]L. Eugene Methe and Megan Siebe
Revisited, Revisited, Revisited
[eh?96]Felipe Araya
Punata
[eh?95]Eoin Callery
Oakum
[eh?94]noisepoetnobody
Fissure
[eh?93]Bad Jazz
Daymare
[eh?92]Ernesto Diaz-Infante
My Benign Swords
[eh?91]Larnie Fox
In The Cathedral of Airplanes
[eh?90]Tom Djll
Cassette19
[eh?89]Leonard * Day * Jerman
Isinglass
[eh?88]Das Torpedoes
Qu Nar
[eh?87]Ben Bennett & John Collins McCormick
Pluperfect
[eh?86]Daniel Wyche
Our Severed Sleep
[eh?85]Seeded Plain
Spill Containment
[eh?84]Bad Jazz
Bad Dreams In The Night
[eh?83]Chefkirk & Andrew Quitter
Kaiju Manifestos
[eh?82]Venison Whirled
Tetragrammatones
[eh?81]Gary Rouzer
Studies and Observations of Domestic Shrubbery
[eh?80]Unrepeatable Quartet
Edmonton 2012
[eh?79]Stefan Roigk
Unpredictable
[eh?78]Lucky Bone
Borderline
[eh?77]Jeffrey Alexander
No Sacred Snow, No Sacred Show
[eh?76]Bruno Duplant / Pedro Chambel / Fergus Kelly
(Winter Pale) Red Sun
[eh?75]Horaflora
Live
[eh?74]Graves / Kreimer / Wilsey / Bachmann
The July Amalgam
[eh?73]Sky Thing
Virgin Journalist
[eh?72]Cactus Truck
Live in USA
[eh?71]Various Artists
Hammer, Anvil, Stirrup
[eh?70]Alice Hui-Sheng Chang, Park Seungjun and Jin Sangtae
Live at Dotolim
[eh?69]Edward Ricart & Tim Daisy
Yiu Ja Ley
[eh?68]Chagas And Schafer
Gesture To The Declining Sun
[eh?67]Superlith
Plasma Clusters
[eh?66]Jeff Kaiser / Nicolas Deyoe
Chimney Liquor
[eh?65]Close Embrace of the Earth
At the Spirits Rejoice Festival
[eh?64]Jean-Marc Montera & Francesco Calandrino
Idi Di Marzo
[eh?63]Un Nu
Recoupements
[eh?62]Bailly / Millevoi / Moffett
Strange Falls
[eh?61]Jacob Felix Heule & Bryce Beverlin II
Intersects
[eh?60]Foust!
Space Sickness
[eh?59]Dislocation
Mud Layer Cake
[eh?58]Strongly Imploded
Twilight of Broken Machines
[eh?57]CHEFKIRK
we must leave the warren
[eh?56]Hag
Moist Areas
[eh?55]Eloine & Sabrina Siegel
Nature's Recomposition 33
[eh?54]KBD(uo)
Any Port In A Storm
[eh?53]Eckhard Gerdes
!Evil Scuff Mud
[eh?52]Psychotic Quartet
Sphaleron
[eh?51]Federico Barabino
Can You Listen To the Silence Between the Notes?
[eh?50]Soaf
Dynammo
[eh?49]Yana
The Fruit Witch of Ancient Salamander
[eh?48]Ember Schrag
Jephthah's Daughter
[eh?47]Massimo Falascone / Bob Marsh
Non Troppo Lontano
[eh?46]Delplanque / Oldman
Chapelle de l'Oratoire
[eh?45]The Epicureans
A Riddle Within a Conundrum Within a Game
[eh?44]Croatan Ensemble
Without
[eh?43]Man's Last Great Invention
None.
[eh?42]Sad Sailor
Link to the Outside World
[eh?41]Ricardo Arias / Miguel Frasconi / Keiko Uenishi
Object
[eh?40]Andreas Brandal
This Is Not For You
[eh?39]Gamma Goat
Beard of Sound, Beard of Sand
[eh?38]John Dikeman / Jon Barrios / Toshi Makihara
We Need You
[eh?37]David Moscovich
Ass Lunch
[eh?36]KBD
Four Plus One
[eh?35]Brekekekexkoaxkoax
I Manage To Get Out by a Secret Door
[eh?34]Diamondhead
Dirty Realism
[eh?33]Jesse Krakow
World Without Nachos
[eh?31]DBH
Wave the Old Wave
[eh?30]Bryan Day
Four Televisions
[eh?29]Giraffe
Hear Here
[eh?28]Nagaoag
Yama Labam A
[eh?27]Shelf Life
Rheuma
[eh?26]Papier Mache
2
[eh?25]Papier Mache
1


sold out

Cactus Truck - Live in USA
CD (Netherlands / USA)



-eternal return
-seans gone
-hot brown
-the twerk
-magnum eyebrow
-wedding present (sorry erin)
-ninja




John Dikeman - Soprano & Tenor Saxophones
Jasper Stadhouders - Guitar & Bass
Onno Govaert - Drums
Jeb Bishop - Trombone on tracks 1 & 2
Roy Campbell - Trumpet on track 7
Mastered by Jeff Kaiser

Reviews:
(All About Jazz) In the end of 2012 the Dutch power jazz trio Cactus Trio did a 37 gigs tour in the USA. The trio played in record stores, independent labels offices and small clubs, encountered cancellations due to hurricane Sandy, found last minute alternative spaces and hosted like- minded forward thinking improvisers. The limited edition recording chronicles this tour, highlighting three complete performances, from the beginning of the tour with trombonist Jeb Bishop, close to the end of the tour of the trio alone and the last one with trumpeter Roy Campbell. The performance with Bishop, that took place at Squidco Records in Wilmington, NC. Bishop, on two extended pieces, "Prairie Oyster" and "Seans Gone," fits naturally with the energetic and intense dynamics of this trio. His varied experience in such outfits as Peter Brotzmann's Chicago Tentet or Ken Vandermark 5 and as a leader in his right brings depth and a creative vocabulary, including a subtle usage of electronics, to the powerful interplay of Cactus Truck. The quartet sound is following and expanding the legacy of the sixties fiery free jazz, combining elements from both sides of the Atlantic, the obvious Ayler-ian ones with the uncompromising approach of Brötzmann's bands. The four short pieces of the trio alone were recorded at Astro Black Records in Louisville, KY and feature Cactus Truck trade mark aggressive mode. Saxophonist John Dikeman, bass and guitarist Jasper Stadhouders and drummer Onno Govaert have developed a highly tight, brutal and high-velocity grindcore eruption— "Wedding Present" clocks in less than 30 seconds— that never loses its momentum. On their own Cactus Truck sound thunderous, rough and dirty, blending reckless punk aesthetics with the free jazz references. The last performance in the tour was at JACK in New York. The addition of Campbell for the extended, aptly named "Ninja," turns this ad-hoc quartet to an ideological heir of one of the last incarnations of Brötzmann's Die Like A Dog quartet, in which Campbell played. Campbell, as Bishop, affirms the trio connection with the free jazz legacy and opens the trio dynamic to a richer one— nuanced and inventive, even gentle at times, and more structured. Live in USA offers a unique celebration of powerful, exciting and uncompromising music. - Eyal Hareuveni

(Tom Hull) Dutch sax-guitar-drums trio, guitarist Jasper Stadhouders also playing some bass; has a previous album, which got them this US tour, attracting trombonist Bishop and trumpeter Campbell to join in the mayhem. Three sets packed into one long CD, all but the tail end flat-out noisy, something I've never enjoyed unless I managed to find some coherent strand to organize the chaos around. No evidence of that here. - Tom Hull

(Tomajazz) Live In Usa es uno de los box set (según indica el grupo en las notas de la grabación) más peculiares con que uno se pueda encontrar. Presentado en ese formato, incluye únicamente un CD que recoge (casi) en su totalidad tres conciertos de la gira que el trío holandés Cactus Truck realizó en otońo de 2012 por los Estados Unidos. De los casi 40 conciertos que dieron en mes y medio se publican tres con tres formaciones diferentes. En el primero de ellos el trío aumentó a formación de cuarteto con la incorporación del trombonista Jeb Bishop (integrante de varias de las formaciones de los Vandermark 5), mientras que en el último concierto de la gira -que tuvo lugar en Nueva York-, también en cuarteto, el miembro adicional fue el trompetista Roy Campbell. John Dikeman (saxo), Jasper Stadhouders (guitarra y guitarra baja) y Ono Govaert (batería) no varían su propuesta en demasía con lo que ya habían grabado en Brand New For China! (Public Eyesore, 2012). Insisten en estos tres conciertos en su aspecto free jazzístico a partir del cual desarrollan una música a un altísimo nivel de energía desde la primera nota hasta la última. Toda una experiencia en directo, de los tres conciertos el más interesante -posiblemente debido al engrase conseguido tras girar intensamente- es el que dieron junto a Roy Campbell. En la extensa “Ninja” (21 minutos) tras los correspondientes “solos” (que no son tales ya que tanto el baterista como el guitarrista son una incansable sección rítmica) se produce una fase de intercambios entre Dikeman y Campbell, al que siguen unos pasajes en los que ambos sopladores exploran (sin la intensidad abstracta que se produce en la improvisación libre) las posibilidades de su instrumento. - Pachi Tapiz

(Kwadratuur) Het tempo waarmee Cactus Truck muzikale uppercuts uitdeelt ligt ongemeen hoog, maar de snelheid waarmee het Nederlandse trio haar concerten aan elkaar rijgt, daar moet zelfs wereldrecordhouder Ken Vandermark even van slikken. Van eind oktober tot midden december 2012 speelden Jasper Stadhouders, Onno Govaert en John Dikeman niet minder dan 37 shows in de Verenigde Staten, een waanzinnig aantal - waar ze overigens terecht mee uitpakken. Deze gelimiteerde release bevat drie bijna volledige concerten van die beruchte tournee. Niet alleen de muziek van dit agressieve improvisatietrio wordt gebracht met een punkattitude, ook hun tournees hebben er wat van weg. Spelen, spelen en nog eens spelen. En tegelijk gebruik maken van de opportuniteiten die zich aandienen. Collaboreren met andere muzikanten bijvoorbeeld: Jeb Bishop, Roy Campbell, Aram Shelton, Wally Shoup, Tim Dahl en Kevin Shea zijn de bekendste namen waarmee het Nederlandse trio tijdens die helse concertreeks het podium deelde. Twee daarvan, trombonist Jeb Bishop en trompettist Roy Campell, zijn uitgebreid te horen op deze liveplaat. De luisteraar wordt met 'Live in USA' getrakteerd op 71 minuten furieuze improvisatiemuziek, maar zoiets zeggen heeft ondertussen hetzelfde effect als een open deur intrappen. Cactus Truck heeft de reputatie van Nederlands luidste improvisatieband namelijk al even op zak. Als John Dikeman met zijn sax kon doden, dan stond hij na deze tournee bovenaan de FBI-lijst van meest gezochte terroristen. De van oorsprong Amerikaanse rietblazer kent geen genade en bestookt zijn publiek van start tot finish met een langgerekt salvo. De zwaarste offensieven vinden vooral plaats in de stukken zonder gastmuzikanten zoals 'Hot Brown' en 'The Twerk', afkomstig van het concert in Louisville, Kentucky. Het aandeel van Jasper Stadhouders (gitaar en basgitaar) en Onno Govaert (drums) in die muzikale terreur is niet gering. Munitie voor dat eindeloze overblazen vindt Dikeman in de messcherpe gitaarmuur en het onophoudelijke spervuur van drums en cimbalen. Eenmaal de drie met elkaar in de clinch gaan is er steevast sprake van een opwaartse dynamiek, die pas stopt of afneemt wanneer de fysieke grenzen worden bereikt. En dat neemt meestal behoorlijk wat tijd in beslag. Met het toevoegen van Bishop en Campbell bij de concerten in respectievelijk Wilmington en New York, wordt het muzikaal iets interessanter. De energetische aanpak wordt evenwel niet afgezworen. Bishop wordt in 'Prairie Oyster' al na enkele minuten meegesleurd door een tsunami van testosteron en adrenaline. De trombonist, een ambassadeur van de hedendaagse jazz in Chicago, laat zich echter van zijn meest brutale kant zien en deelt zelf enkele gemene stompen uit. In 'Seans Gone' kiest hij voor een andere aanpak en laat hij het trio eerst op kookpunt komen vooraleer hij de interactie cementeert met een kwetterende monoloog. Campbell tekent voor afsluiter 'Ninja', met 21 minuten de langste track van de plaat. De trompettist houdt er in de heftigste passages een guerillatactiek op na: korte prikken met heel wat impact. Met zijn solomoment na ongeveer een kwartier, zorgt hij voor het enige echte rustpunt op de plaat. Diepe ademstoten en brommend lage tonen laten de groep nog even op adem komen voor een finale uithaal, waarmee Cactus Truck dit puike plaatje in stijl afsluit. - Joachim Ceulemans

(Monsieur Délire) Eh?, Public Eyesore’s CDr imprint, has gone all out for this release, with a CD and a gorgeous wallet-sized cover. This is a live album taken from European trio Cactus Truck’s Fall 2012 tour of North America, as they were riding the wave of their debut CD Brand New for China. The cover contains two warnings. On the outside: audio is less than hi-fi. On the inside: this is a long record comprised of three performances; you might want to approach it as a box set. That being said, sound quality is still respectable, and the advice not to listen to the whole thing at once is worth heeding, but the presence of first-rate guests elevates the experience. For, yes, Jeb Bishop and Roy Campbell come in, one at a time, to lock horns with John Dikeman and his maniacal rhythm section. Scorching free jazz, maximalist free improvisation worthy of Borbetomagus’s best excesses. Start with Brand New for China, but please do not skip over this one. - François Couture

(His Voice) Saxofonista John Dikeman, kytarista a baskytarista Onno Govaert a hrá? na bicí Jasper Stadhouders, tvo?ící holandský soubor Cactus Truck, mínili zprvu vydat výt?žky ze svého hudebního putování Amerikou od 22. ?íjna (Atlanta) po 12. prosinec 2012 (New York City) jako n?kolikadeskový box, ale pak své záznamy zkomprimovali a výsledkem je jediné CD Live in USA, soust?edivší se na sedm ukázek ze t?í zastavení, suma sumárum zvící dvaasedmdesát minut. Ud?lali dob?e, protože více jejich v?avného výtržnictví na jeden zátah by asi posluha?i neunesli. P?edstavme si toto amsterodamské trio alespo? nazna?ením ko?en?, z nichž se vyskrumážila jeho rockov? vyhn?tená zm??: punkov? lad?ný free jazz v?etn? aylerovské zmítanosti na entou, k?t?ný horempádovostí japonského noise, posíleného borbetomagusnickou brutálností a bezb?ehovostí no wave. ?e?eno lapidárn?ji: jde o jednosm?rnou smrš? bez slitování, v níž se nástroje p?ebíjejí, kdo z koho, a snaží se ohromit razancí a posp?chem jako rozjetý v?z naložený hlukem, který ob?as p?ijede na váhu a rozvažuje možnosti náloží jednotlivých nástroj?. Ale jako Borbetomagus, tak i Cactus Truck není formace, která by bezd?ky své rozkotávající v?avno pojímala pouze jako burácivé brouzdališt?: své nenasytné rozevlátí a roztroušenou po?váva?nost má pod kontrolou, dovede je v pravý ?as p?erušit (pravda nedlouhým) okamžikem kýženého ztišení, vrzunkovaného bobtnání a žvavé šramotivosti. Práv? proto má na holandské hudební scén? od minulého alba Brand New for China! (2012) ur?ité renomé, lákající ke spolupráci jak n?které ?leny skupiny The Ex, tak výrazné osobnosti, jako je Ab Baars nebo Han Bennink, v p?ípad? p?ítomného alba pak se k n?kterým štacím p?ipojili (a na desce je slyšíme) trombonista Jeb Bishop a trumpetista Roy Campbell. Ti se okamžit? bezstyšn? zapojují do utíka?ské skrumáže a nabalují se s jádrem skupiny na sebe jako lavina, aniž tuší, kam dopadnou. Sólo Dikemanova saxu bývá spouští rozdycht?ného zavýskáváni, hamtavého pokusnictví a jurodivého sychravni?ení celku, a když si Govaert na jiném míst? vybubnovává pozornost, ostatní ho obru?ují, obkvi?ují do odvr?ena a u?ícena. A tak jen z?ídka prom?nlivé lama?ství b?hut? dosp?je až do ninžovského záv?ru, tedy do posledního (vý)dechu, kdy Campbell s Dikemanem završí sv?j fleretový souboj. To vše v kaktusov? vyštafírovaném balení, p?ipomínajícím (pichlav? t?eskutou) narozeninovou gratulaci. Kdo miluje hrubé záplaty na hrubou košili, obšité bou?ením bez mantinel?, má tady dobrou p?íležitost se n??ím takovým probrouzdat. - Z.K. Slabý

(Jazzflits) In korte tijd is het trio Cactus Truck een van de meest ingespeelde bands van Nederland geworden. Na de Young VIPs Tour en een debuutalbum (‘Brand New for China!’) vertrok de groep in oktober vorig jaar voor een zeer uitgebreide tournee (zo’n veertig concerten) naar de VS. ‘Live in USA’ is daar het verslag van. Het drietal heeft ervoor gekozen om de live-opnamen van drie concerten vrij ruw op de plaat te slingeren. Een mooi gepolijste, afgewogen registratie past gewoon niet bij Cactus Truck. De rauwheid van een liveoptreden, met alle eventuele onvol-komenheden, spat dan ook van deze cd af. In Wilmington, North Carolina, was trombonist Jeb Bishop te gast bij de groep, en bij het laatste concert van de tour (in New York) stond trompettist Roy Campbell de Nederlanders ter zijde. Van beide concerten is een flinke moot op het album terechtgekomen, met tussenin een trio-opname uit Louisville, Kentucky. De confrontatie met Bishop levert een mooie tegenstem op die onder de maniakale uitspattingen van saxofonist John Dikeman lange lijnen zet. Het zeven-tien minuten durende openingsstuk, ‘Prairie oyster’, wordt er-door gekenmerkt – alhoewel het viertal halverwege ook gas terugneemt, en Stadhouders spannende klankverkenningen kan doen. De trompet van Roy Campbell fungeert, net als die van Donald Ayler destijds bij zijn broer Albert, als het oog van een orkaan. Zijn onopgesmukte geluid voorziet expressionistische verfstreken van de Nederlanders van verrassende pasteltinten. Zonder gasten bewijst Cactus Truck dat het de furieuze combinatie van freejazz en impropunk steeds verder geperfectioneerd heeft. De intelligentie van de drie bandleden zorgt voor genoeg variatie, zoals in de heerlijk rammelende gitaar van Stadhouders en het groovende drumwerk van Govaert in ‘The Twerk’ associaties oproepen met de Experience, maar dan zonder Jimi Hendrix: spannend en onontkoombaar. Tijdens het dOeK Festival op 3 mei in het Bimhuis is Roy Campbell overigens te gast in het trio van John Dikeman met bassist Raoul van der Weide en drummer Klaus Kugel. - Herman te Loo

(Jazzpoes) Het kan verbazing wekken dat een groep die zo zwaar aanleunt bij jaren '60 Europese en Amerikaanse free jazz zoveel concerten weet te versieren als Cactus Truck. Zij gaan er met Dutch courage keihard tegenaan en in het live circuit is daar blijkbaar belangstelling voor. Cactus Truck speelt ook het soort van free jazz dat je gerust chaotisch mag noemen. Hier mogen we spreken van wild uitfreaken en toch is dit niet zomaar een zootje losgeslagen ongeregeld. Hier is meer aan de gang dan uitzinnig hard gaan en luid en vrij improviseren. Dit heeft een drive en samenhang die maakt dat Cactus Truck een publiek vind en bijval bij gerenommeerde muzikanten in impro scenes in bvb Nederland en USA. Cactus Truck komt met de impact van sixties 'Funhouse' Stooges en 'Machine Gun' Peter Brötzmann al is het niet meer zo nieuw als toen. En toch slagen zij erin om origineel uit te pakken, maw met een eigen stem die draad op te pikken die een Peter Brötzmann blijft oppikken. Dikeman, Stadhouders en Govaert doen wat ook sommige muzikale talenten in de impro scčnes van Chicago en Scandinavië (Ken Vandermark, Dave Rempis, Mats Gustafsson, Paak Nilssen-Love) in sommige verbanden doen: onbeschaamd hard uitpakken met muzikale terreur, maar ook creatief zijn. Wat impliceert dat er er naar elkaar wordt geluisterd, ideeën worden uitgewisseld, dat er rustige passages voorkomen en spanning wordt opgebouwd. Op 'Live in USA' doet Cactus Truck dat in drie hoofdstukken en zoals de hoestekst aangeeft: je moet je niet verplicht voelen om alles in één keer na elkaar te beluisteren. Het eerste hoofdstuk speelt het drietal samen met trombonist Jeb Bishop (zie ook The Engines met Dave Rempis). Dat is meteen raak. Dat is met 'Prairie Oyster' ruim 17 minuten variëren tussen vormen van headbangers plezier en van vogelgekwetter en daar past héél wat tussenin. Het is een organisch werkstuk en geen zinloos loos gaan. Dat is met 'Seans Gone' ook zo, maar anders, dat klinkt bvb Amerikaanser free terwijl 'Prairie Oyster' meer Europees free ging. Hoofdstuk twee vult Cactus Truck met zijn drietjes. Zo brachten ze vorig jaar 'Brand New For China!' uit, een cd van een goed halt uur die al hoge ogen gooide. Intussen is Cactus Truck zichzelf trouw gebleven en er weer een beetje rijper op geworden. Of voor wie dit niet wil smaken: de rotte appel zit in een volgende fase van het rottingsproces. Maar dit is wel het soort uitlaatklep dat ook een Jon Irabagon tussendoor nodig heeft en die meneer is een prijsbeest die nu ook met Dave Douglas in de hoogste jazzdivisies speelt. Irabagon maakt van zijn wildste uitspattingen graag zo'n beetje marathonsessies van ruim drie kwartier. Cactus Truck last al eens een stop in, begint al eens terug van voren of aan. De ene keer springen ze met zijn drieën de hete brij in en bakken ze er iets dampend van ('Hot Brown'), een andere keer begint het klaaglijk, blaast Dikeman alleen the blues ('The Twerk') voordat ze dat met drie verder uitwerken of Govaert roffelt de boel in gang ('Magnum Eyebrow'). Of ze maken een grapje zoals met 'Wedding Present (sorry Erin'). Hoofdstuk drie is één (meer dan twintig minuten)lang nummer met Roy Campbell op trompet, genaamd 'Ninja'. Stijdvaardig? Dat is wel het minste wat je kunt zeggen. Snelheid en kracht worden afgewisseld met verstilling en slow motion. Lange uithalen met korte die in verschillende snelheden elkaar opvolgen. 'Ninja' is lenig en verpletterend. Conclusie: op één schijfje krijg je Cactus Truck in drie boeiende avonturen. Vooral de begeesterende interactie met veelzijdige en ervaren rotten als Bishop en Campbell (trompettist die oa ook graag zijn eigen heel warme etnojazz brengt) maakt dat deze cd de vorige ruimschoots overtreft. - Danny De Bock

(All Music Guide) Cactus Truck's Live in USA CD is packaged in a sleeve with the dimensions of an oversized postcard, and the music is oversized to match. The Amsterdam-based trio -- saxophonist John Dikeman, bassist/guitarist Jasper Stadhouders, drummer Onno Govaert -- plays high-voltage free jazz with only scattered respites across the disc's 71-plus-minute length. The liners say that the album features three nearly complete performances, which suggests that the group's shows might be on the short side, but given the energy expended here, it would seem that lengthy shows could be hazardous to the bandmembers' health. Cactus Truck played 37 shows from coast to coast across the States from late October to mid-December 2012, and the first two tracks here, the 17-plus-minute "Prairie Oyster" and ten-minute "Seans Gone," were recorded at Squidco Records in Wilmington, North Carolina with Jeb Bishop guesting on trombone; it was merely their fourth show, when they had hardly started their cross-country ramble and apparently had lots of energy to burn. Stadhouders and Govaert produce a tumultuous racket beneath Dikeman's brawling, overblown Brötzmann-esque howls, pushed through his sax by the lungful as Bishop slips, slides, and blurts his own agitated commentary. Suddenly Dikeman and Govaert hand the reins entirely to Bishop and a noisy, chunky Stadhouders -- plus an enthusiastic audience member -- until a thicket of clipped sax and 'bone phrases accompanied by rolling drums escalates into a flat-out noise assault. And we're only halfway through the first track of the maelstrom that is Live in USA. Cactus Truck admit on the front cover that the disc's audio "is less than hi-fi," but that merely adds to the rough ambience of the experience. And actually, Cactus Truck modulate their intensity now and then, and perhaps more importantly possess enough mastery of extended technique -- as when Stadhouders switches to what sounds like mutant slide guitar -- to create a sonic variety show. The middle portion of the CD catches the core trio at Astro Black Records in Louisville, Kentucky in the tour's waning days; they are clearly in no mood to kick back and relax with a few mint juleps, with the relatively brief "The Twerk" (featuring Stadhouders on noise guitar) escalating into sheer mayhem and the even briefer "Magnum Eyebrow" (with a stop-on-a-dime finish) presenting the sax-bass-drums configuration at its best. The hardcore burst of "Wedding Present" clocks in at 27 seconds, over half of which consists of scattered applause, and suddenly we're off to the tour's final show at JACK in N.Y.C., with the band stretching out on the 21-plus-minute "Ninja" and guest trumpeter Roy Campbell sharing the stage. With notes, sound, and noise modulated across a huge dynamic range and Campbell afforded plenty of opportunities to stand out, the trumpeter must have felt as if he had joined a youthful 21st century variant of Brötzmann's Die Like a Dog Quartet. And Cactus Truck still didn't sound like they were ready to go back home to Amsterdam. - Dave Lynch

(Sands) I Cactus Truck sono invece un trio olandese (Jasper Stadhouders a chitarra e basso elettrici, Onno Govaert alla batteria e John Dikeman ai sassofoni, quest’ultimo vive ad Amsterdam ma č d’origine statunitense) che in occasione del tour americano ha avuto come ospiti, in alcune situazioni separate, il trombonista Jeb Bishop e il trombettista Roy Campbell. Le radici di entrambe le formazioni stanno nella New Thing e nei movimenti che ne sono derivati. Il quartetto Glod / Piket / Tokar / Kugel, perň, presenta una struttura piů tradizionalmente hard bop, tanto che un innovatore come Anthony Braxton utilizzň la stessa formula a quattro per i suoi dischi “In The Tradition” pubblicati a metŕ degli anni ’70. Le singole posizioni sono perň piů avanzate, tanto che la pianista fa pensare in varie occasioni a Cecil Taylor e il sassofonista a Steve Lacy, e ne esce una musica in bilico fra ricerca e rispetto delle radici per un disco che potrebbe essere stato benissimo registrato al Five Spot Cafe qualche lustro dopo che Monk e Dolphy vi avevano fatto base. Quello del quartetto č un jazz sobrio ed elegante, e privo di eccessi, decisamente ben suonato sia negli incastri sia quando gli strumentisti si spingono negli a solo. Il trio olandese ha basi, piů che nel jazz, nel punk e nel rock in generale. Ne č prova una musica verbalmente aggressiva, brötzmaniana, che fa del muro corale il suo punto di forza. La stessa formazione sembra negare legami troppo stretti con la tradizione afro-americana. Va comunque detto della buona predisposizione dei musicisti e di una qualitŕ che si livella al di sopra della media. Ma c’č anche da osservare che oggi simili dischi non possiedono certo né la forza dirompente degli Ayler e dei Coltrane, né lo spirito avveniristico dei Braxton e dei Mitchell, e neppure la follia dissacratoria dei Brötzmann e dei Bennink. Se ho ben capito la predisposizione di coloro che ci leggono, m’č difficile consigliare l’acquisto dell’uno o dell’altro CD. Ma se uno dei due gruppi vi capita a tiro andate a vederlo, questo sě, che il divertimento dovrebbe essere assicurato. - e. g.

(Jassepoes) Het kan verbazing wekken dat een groep die zo zwaar aanleunt bij jaren '60 Europese en Amerikaanse free jazz zoveel concerten weet te versieren als Cactus Truck. Zij gaan er met Dutch courage keihard tegenaan en in het live circuit is daar blijkbaar belangstelling voor. Cactus Truck speelt ook het soort van free jazz dat je gerust chaotisch mag noemen. Hier mogen we spreken van wild uitfreaken en toch is dit niet zomaar een zootje losgeslagen ongeregeld. Hier is meer aan de gang dan uitzinnig hard gaan en luid en vrij improviseren. Dit heeft een drive en samenhang die maakt dat Cactus Truck een publiek vind en bijval bij gerenommeerde muzikanten in impro scenes in bvb Nederland en USA. Cactus Truck komt met de impact van sixties 'Funhouse' Stooges en 'Machine Gun' Peter Brötzmann al is het niet meer zo nieuw als toen. En toch slagen zij erin om origineel uit te pakken, maw met een eigen stem die draad op te pikken die een Peter Brötzmann blijft oppikken. Dikeman, Stadhouders en Govaert doen wat ook sommige muzikale talenten in de impro scčnes van Chicago en Scandinavië (Ken Vandermark, Dave Rempis, Mats Gustafsson, Paak Nilssen-Love) in sommige verbanden doen: onbeschaamd hard uitpakken met muzikale terreur, maar ook creatief zijn. Wat impliceert dat er er naar elkaar wordt geluisterd, ideeën worden uitgewisseld, dat er rustige passages voorkomen en spanning wordt opgebouwd. Op 'Live in USA' doet Cactus Truck dat in drie hoofdstukken en zoals de hoestekst aangeeft: je moet je niet verplicht voelen om alles in één keer na elkaar te beluisteren. Het eerste hoofdstuk speelt het drietal samen met trombonist Jeb Bishop (zie ook The Engines met Dave Rempis). Dat is meteen raak. Dat is met 'Prairie Oyster' ruim 17 minuten variëren tussen vormen van headbangers plezier en van vogelgekwetter en daar past héél wat tussenin. Het is een organisch werkstuk en geen zinloos loos gaan. Dat is met 'Seans Gone' ook zo, maar anders, dat klinkt bvb Amerikaanser free terwijl 'Prairie Oyster' meer Europees free ging. Hoofdstuk twee vult Cactus Truck met zijn drietjes. Zo brachten ze vorig jaar 'Brand New For China!' uit, een cd van een goed halt uur die al hoge ogen gooide. Intussen is Cactus Truck zichzelf trouw gebleven en er weer een beetje rijper op geworden. Of voor wie dit niet wil smaken: de rotte appel zit in een volgende fase van het rottingsproces. Maar dit is wel het soort uitlaatklep dat ook een Jon Irabagon tussendoor nodig heeft en die meneer is een prijsbeest die nu ook met Dave Douglas in de hoogste jazzdivisies speelt. Irabagon maakt van zijn wildste uitspattingen graag zo'n beetje marathonsessies van ruim drie kwartier. Cactus Truck last al eens een stop in, begint al eens terug van voren of aan. De ene keer springen ze met zijn drieën de hete brij in en bakken ze er iets dampend van ('Hot Brown'), een andere keer begint het klaaglijk, blaast Dikeman alleen the blues ('The Twerk') voordat ze dat met drie verder uitwerken of Govaert roffelt de boel in gang ('Magnum Eyebrow'). Of ze maken een grapje zoals met 'Wedding Present (sorry Erin'). Hoofdstuk drie is één (meer dan twintig minuten)lang nummer met Roy Campbell op trompet, genaamd 'Ninja'. Stijdvaardig? Dat is wel het minste wat je kunt zeggen. Snelheid en kracht worden afgewisseld met verstilling en slow motion. Lange uithalen met korte die in verschillende snelheden elkaar opvolgen. 'Ninja' is lenig en verpletterend. Conclusie: op één schijfje krijg je Cactus Truck in drie boeiende avonturen. Vooral de begeesterende interactie met veelzijdige en ervaren rotten als Bishop en Campbell (trompettist die oa ook graag zijn eigen heel warme etnojazz brengt) maakt dat deze cd de vorige ruimschoots overtreft. - Danny De Bock

(Le Son Du Grisli) Si John Dikeman (saxophones), Jasper Stadhouders (guitare et basse électriques) et Onno Govaert (batterie) se cachent derričre Cactus Truck c’est qu’ils ne craignent ni l’épine ni la vitesse. D’ailleurs, le power trio sax / guitare / batterie se s’embarrasse pas de présentation : ŕ la place, il déverse directement le męme free costaud que Luc Bouquet avait entendu sur Brand New China. Sur le CD en question, les Hollandais ont placé des morceaux de trois concerts donnés aux USA, parfois avec Jeb Bishop (les deux premiers titres) et parfois avec Roy Campbell (le dernier titre). Et oui, le trio étend sa menace et les murs étasuniens en tremblent. Heureusement que Bishop improvise et que Campbell mélodise pour que le free jazz de Cactus Truck n’abatte pas tout jusqu’au dernier de leurs auditeurs. S’ils ont les épaules assez larges, ces-derniers applaudiront le groupe sur les ruines. - Pierre Cecile


© 2020 Public Eyesore Records. All Rights Reserved.